Эротик өгүүллэг +18

С.Светлаков: Тэнгэрийн заадас

Ногоон богино цамц, цэнхэр богино өмдтэй залуу яаран бужигнах олны дунд удаахан алхана. Нарнаас халхлагдаагүй ил гарсан гар, хөлөн дээр нь борлосон шинж илт мэдрэгдэнэ. Далайн эрэг дээр өнгөрүүлсэн эхний өдрүүдэд гайхан биширч байсан сэтгэл нь хэдийнэ үгүй болж, хийх юмгүй уйтгарт автжээ.

Бүсгүй ч найз охидуудтайгаа шулганан ярьж, юуг ч анзаарах сөхөөгүй мэт байв.
Тэр ямар нэг юм сонсоно. Тойрон шавж бөөгнөрсөн охидынхоо толгой дээгүүр өнгийж тэр нэгийг харав. Сергей бүсгүйн очтон гялалзах харцыг анзаарч, өөрийн мэдэлгүй сандрав. Тэд хоёр ч удаа харц тулгарав. Сергей түүний жирийн, саарал, анхааралтай нүдийг харж байв.

Яриа дууслаа. Охид баярын үймээнд тарж одоцгоов. Бүсгүй ганцаараа үлджээ. Тэрээр далай руу харав. Тэрээр хүрэн бор үсээ морины сүүл шиг боосон байв. Бүсгүй хаашаа ч яарсангүй. Улмаар үнэртэн зардаг лангуу руу дөхөн очив. Сергей түүний дэргэд очлоо. Бүсгүй гартаа ягаан өнгийн гоёмсог шилтэй үнэртэн барьжээ.
- Танд үнэр нь таалагдаж байна уу хэмээн Сергей асуув.

Бүсгүй түүн рүү тоомсоргүй атлаа хэдийнэ хүлээж байсан найз нь ирсэн мэт тун тайвнаар харав. Тэрээр шилтэй үнэртэнг нүүр рүүгээ ойртуулаад, залуу руу харсан чигээр үнэртээд, үл таних түүн рүү анхааралтай ширтсэн хэвээр:
- Надад ер бусын бөгөөд шинэ юм бүхэн таалагддаг гэж хариулав.
- Энэ гол үнэртэн нь биш л дээ.
Бүсгүй хөмсгөө өргөөд:
- Та оньсого шиг яриатай залуу юм аа.
- Таамаар байна уу?
Бүсгүй шилтэй үнэртэнг ширээн дээр тавив.
- Би анхааралтай сонсч байна.
Тэд хүн багатай газарт очив. Сергей:
- Саяын үнэрт ямар ч өнгө алга. Бид түүнийг анзаардаггүй. Гэхдээ өнгө гэдэг чулуу, мод, шуудуунд бүгдэд нь байдаг. Тэр агаарт байх бөгөөд тунгалаг. Надад ч бас бий.
- Харин надад бий болов уу?
Сергей ярилцагч бүсгүй рүүгээ бага зэрэг ойртоод хамраараа агаар сорон байж:
- Таны бүх биед шингэсэн байна хэмээн хэлэв. 
- Би таах шиг боллоо хэмээн бүсгүй хөл доорхоо хараад –Энэ бол хайр хэмээн аяархан хэлэв.

Сергей гайхсан боловч үүнийгээ илэрхийлсэнгүй. Тэрбээр далайн тухай ярьж, харин ер бусын оньсого тэднийг нэг хэсэгтээ бодолд автахад хүргэж тэд чимээгүй болов. Бүсгүй нам гүмийг эвдэж:
- Би таасан уу? хэмээн асуулаа.
Сергей нойрноос сэрсэн мэт цочоод:
- Тийм ээ, таны зөв. Оньсого ийм амархан байх юм гэж огт бодсонгүй.
- Таны сэтгэлийг гонсойлгочихов уу даа?
- Үгүй, харин ч улам урам зоригийг минь сэргээлээ.
- Намайг Зоя гэдэг хэмээн бүсгүй асуултаас түрүүлэн хариулав.
- Та миний урам зоригийг сэргээлээ, Зоя.

Хавирган сар харанхуйг нэвт сүлбэн далайг мөнгөлөг болгон харагдуулна. Далайн давалгаа эрэг дээр хөөсрөн оволзсоноо улмаар намжин, улмаар цааш алга болно. Хоёр дүрс элсэн дээр зугаална. Сергей Зоягийн бүсэлхийнээс тэвэрлээ. Цааш алхах бүрийд нимгэн даашинз доорх бүсгүйн булчингууд улам бүр зангирна. Сергейд бүсгүйн булчингийн хөдөлгөөн мэдрэгджээ. Ингэж явах тун эвгүй байлаа. Гэхдээ тэдний хоорондын шүргэлцэл анхны ойртолтын баяр баясгаланг авчирч байв.
Бүсгүй Сергей руу эргэн харлаа. Ямар нэгэн зүйл хэлэх гэснээ больж зөвхөн гүнзгий амьсгаа авав. Тэрбээр:
- Өнөөдөр их хүчтэй нартай байлаа. Халууцах атлаа нэгэн зэрэг жихүүцэл төрөөд байх юм.
-Надад яг бас ийм мэдрэмж төрөөд байна.

Бүсгүйн амьсгаа Сергейн хацрыг төөнөнө. Сергей бүсгүйг өөр рүүгээ татахад бүсгүй өөрийн эрхгүй урагш тэмүүллээ.
Залуу бүсгүйн удтал хүсэн хүлээсэн уруулыг тун тачаангуйгаар озож эхлэв. Тэрбээр бүсгүйн гоо сайхан амтат уруулаас салахыг хүсэхгүй байлаа. Сергей бүсгүйн даашинзны хоёр гогцоог тайлж  улмаар хүсэн хүлээсэн "нөмрөгийг” тайлж хаяв. Бүсгүйн даашинз доош унахад залуу бүсгүйн хөлд сууж, улмаар гадаад ертөнцөөс тасран эргэн тойрноо ажиглахаа болив.

Торон хээтэй цагаан дотоож залуугийн өмнө оньсого, нууцлаг асуудлаар дүүрэн ертөнцийг бий болгов. Сергей хөл дээрээ босч чадахгүй болсон байлаа. Тэрбээр бүсгүйн ташаагаар тэвэрч, хацраа гэдсэнд нь наахад алган доор нь судас гүрэлзэн цохилохыг мэдрэв. Зоя ч түүний өмнө сөхрөн суув. Сергей нүүрээ бүсгүйн цээжинд наав. Үнсэлтэндээ согтсон тэрбээр үл ойлгогдох ертөнц рүү хөтлөгдөн оров. Гадаад ертөнцийг ч анзаарахаа болив. Өвдөг нь хатуу банзанд тулна.
- Өвдөөд байна, бас эвгүй байна хэмээн Зоя хэлэв.

Бүсгүй Сергейн мөрийг дарлаа. Тэрбээр бүсгүйн тушаалыг сонсч, дээш харан хэвтэхдээ бүсгүйн гоо сайхан биеийг нүдээрээ олзолно.

Сарны гэрэлд бүсгүйн бие улам бүр үзэсгэлэнтэй харагдана. Сарны гэрэл бүсгүйн нүүр, мөр, цээжний тэн хагасыг гэрэлтүүлж, бэлхүүс, ташааг нь улам бүр тодруулна. Зоя үснийхээ хавчаарыг авлаа. Тэд тэврэлдэн авч энгэр цээжээ нийлүүлэв. Зоя толгойгоо хойш гэдийж, үсээ хойш шидлэв.

Сергей сарны хүйтэн гоо үзэсгэлэн, шөнийн илбэ шидэнд эзэмдүүлж, дур хүсэл нь туйлдаа хүртэл оргилов. Тэрбээр бүсгүйн дур хүслийг бүгдийг нь гүйцэтгэхэд бэлэн байлаа. Зоя Сергейн цээжин дээр тулж, доош тонгойход үс нь нүүрнийх нь урдуур ахин унжив. Тэрээр Сергейн цээжинд гараараа тулжээ. Мөнгөлөг хүрхрээ Сергейн нүдийг оддын жирвэлзээнээс хаав. Залуу бүсгүйн хөхний нэг овгорыг үнсэж, уруулаараа нөгөөхийг нь үмхэн авахыг оролдоход Зоя хойш хотойж, биеэ татав. Түүнийг үсээ хойш шидэхэд үс нь яг л хүүхдийн эргэдэг тоглоом хурдтай эргэж байгаа мэт салхи татуулав. Түүний шийдэмгий харц нь хязгааргүй орчлон руу умбаж, нүүрэнд нь аз жаргал дүүрэн мишээнэ. Тэрээр хорвоо ертөнцийг умартаж, улмаар бодол санааг нь эзэмдсэн тэрхүү зорилгынхоо төлөө л тэмүүлнэ. Галзуу мэт "үсэрч” байхдаа тэрээр од мичид үл байх сансар огторгуйд жаахан ч гэсэн гэрэл олж үзэхийг улайран тэмүүлж яваа морь унасан бүсгүй шиг харагдана.

Гэнэт тэр эгц уул өгсөж яваа мэт хөдөлгөөнийхөө хэмнэлийг удаашруулж, хойшоогоо хотойж байснаа урагшаа тонгойход түүний өтгөн үс нь Сергейн нүүрийг халхлав. Зоя түүний бие рүү биеэ нааж, уруулаа мөрөнд нь хүргэж, бага багаар бие нь суларсаар, түүний цээжинд байдгаараа наалдаад биеэ сулруулав. Тэд амсхийж, бие биенийхээ зүрхний цохилтыг мэдэрч байлаа. Сергей өөрийнхөө нүүрнээс үсийг нь авч байдгаараа санаа алдав. Зоя толгойгоо өндийлгөлөө. Түүний царай тайван, бас жаргалтай харагдаж байлаа. Тэрээр биеэрээ өндийж, эхлээд өөрийнхөө гуянд гараа хүргэж, яваандаа гарынхаа алгаар биеэ доороос нь дээш гулсуулан илж, улмаар нуруугаа байдгаар нь хотойлгож, улмаар хоёр алгаараа сэрийсэн хоёр хөхөө хоёр талаас нь хавчиж базлав.

Шөнийн сэрүүхэнд өөрийгөө улам бүр сануулна. Сарны гэрэлд Тэнгэрийн заадасын мөнхийн дүрс гэрэлтүүлнэ. Сергей хөдөлгөөнгүй зогсох бүсгүйн биеийг доороос харж байснаа:
-Чи Огторгуйн эзэн, бас од юм аа гэж хэлэв.
-Тийм ээ гэж бүсгүй хэлээд. Би өөрөө өөртөө ч таалагдаж байна. Энэ бол миний зам гээд гараа өргөж тэнгэр рүү заав.
WWW.T1771.TK