Сэмхэн ирсэн сэмэрсэн бодол

(Өгүүллэг)

Урбан өгүүллэг -
Хөгжим
Тэр цаасан дээр зүгээр л таван шугам татаад нотны тэмдэглэгээ бичиж байлаа. Шүдгүй ам нь байн байн бувагнах аж. Дуу аялаад ч байгаа юм шиг.
Түүнийг харахад гудамжны тэнэмэл аятай. Угаасаа л бөбөчин юм чинь... Харин...
Түүний тархин дотор биднийг ариусгах аугаа аялгуу эгшиглэж байлаа. Тэрийг би мэдэхгүй та ч бас...
Гэтэл нэг хар тэрэг ирэв. Хаалга онгойв. Цэмцэгэр цагаан гар шил архи сунгалаа. Харин нөгөө гудамжны архичин хариуд нь нотолсон цаасаа тэр цэмцэгэрт өгөв. Миний доторх аялгуу эгшиглүүлж байсан хийлийн чавхдас тасрах шиг боллоо. Харам...сал...

Аз жаргал
Ямар ч нүглийн гэм хор суугаагүй, гэгээн нүдтэй тэр охин хэн нэгэн хөвгүүнийг хүлээн цагаа харж байв.
Ямар ч мөнгөтэй шинжгүй би гудамжнаас хог түүн шуудайлж, дотроо тэр охиныг ажиглаж байлаа.
Хэсэг дэвхцэснээ тэр охин намайг хараад инэмсэглэв. Яаж инээмсэглэсэн гэж бодноо. Зуун жил тэнийгээгүй завьжаа тэнийлгэчээн аядан би хариу инээмсэглэв. Алга тоссон гарт минь бус сэтгэл горьдсон зүрхэнд минь тэр охин бэлэг барив.
Би өнөөдөртөө жаргалтай.

Цонх
Цонхоор харлаа. Байшингуудын дээвэр дээр цас буугаад, замаар машин хөлхөлдөнө. Тэр дотор ямархан сэтгэл зорчиж буй болоо?
Цонхоор харан зогсох би ганцааралд зүрхээ маажуулан зогсоно.
Бүх юм алс хол. Харин миний сэтгэл дэндүү ойрхон байлаа. Ганцаараа...